Starożytna mapa Danii pokazuje ewolucje Danii. Ta historyczna mapa Danii pozwoli Ci na podróż w przeszłość i w historię Danii w Europie Północnej. Starożytna mapa Danii jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.

Zlodowacenie Weichsel obejmowało całą starożytną Danię, z wyjątkiem zachodnich wybrzeży Jutlandii. Zakończyło się ono około 13 000 lat temu, umożliwiając ludziom powrót na tereny pokryte wcześniej lodem i ustanowienie stałego miejsca zamieszkania. W ciągu pierwszych tysiącleci polodowcowych krajobraz stopniowo zmieniał się z tundry w lekki las i pojawiła się zróżnicowana fauna, w tym wymarła już megafauna. Do wczesnych kultur prehistorycznych odkrytych na terenie współczesnej Danii należą: kultura maglemoska (9500-6000 lat p.n.e.); kultura Kongemose (6000-5200 lat p.n.e.); kultura Ertebølle (5300-3950 lat p.n.e.); oraz kultura lejkowata (4100-2800 lat p.n.e.), co widać na mapie Starożytnej Danii. Pierwsi mieszkańcy tego wczesnego krajobrazu polodowcowego w tzw. okresie borealnym byli bardzo małymi i rozproszonymi populacjami żyjącymi z polowań na renifery i inne ssaki lądowe oraz ze zbierania wszelkich owoców, jakie oferował klimat.

Około 8300 r. p.n.e. temperatura drastycznie wzrosła, teraz z letnimi temperaturami około 15 stopni, a krajobraz starożytnej Danii zmienił się w gęste lasy osiki, brzozy i sosny, a renifery przeniosły się na północ, podczas gdy tury i łosie przybyły z południa. Wraz z ciągłym wzrostem temperatury dąb, wiąz i leszczyna pojawiły się w Danii około 7000 r. p.n.e., co widać na mapie starożytnej Danii. Zaczęły pojawiać się dziki, jelenie i sarny. Pochówek z Bøgebakken w Vedbæk pochodzi z ok. 6000 r. p.n.e. i zawiera 22 osoby - w tym cztery noworodki i jednego malucha. Osiem z tych 22 osób zmarło przed osiągnięciem wieku 20 lat - co świadczy o twardości życia łowców-zbieraczy na zimnej północy. Na podstawie szacunków dotyczących ilości zwierząt łownych uczeni oceniają, że w okresie około 7000 lat p.n.e. populacja Danii liczyła 3300-8000 osób. Uważa się, że pierwsi łowcy-zbieracze żyli koczowniczo, wykorzystując różne środowiska w różnych porach roku, stopniowo przechodząc na korzystanie z półstałych obozów bazowych. Wraz ze wzrostem temperatury podniósł się również poziom mórz, tak że w okresie atlantyckim Dania, która około 11000 r. p.n.e. była jednolitą masą lądową, do 4500 r. p.n.e. była serią wysp. Ludzie przestawili się wtedy na dietę opartą na owocach morza, co pozwoliło na wzrost populacji.

W przedrzymskiej epoce żelaza (od IV do I w. p.n.e.) klimat w Danii i południowej Skandynawii stał się chłodniejszy i bardziej wilgotny, co ograniczyło rolnictwo i zapoczątkowało migrację lokalnych grup na południe, do Germanii. Mniej więcej w tym czasie ludzie zaczęli wydobywać żelazo z rudy znajdującej się w torfowiskach. Z tego okresu pochodzą dowody silnych wpływów kultury celtyckiej w Danii i w dużej części północno-zachodniej Europy, które przetrwały w niektórych starszych nazwach miejscowości. Prowincje rzymskie, których granice nie sięgały Danii, utrzymywały jednak szlaki handlowe i stosunki z ludami duńskimi lub proto-duńskimi, o czym świadczą znaleziska monet rzymskich. Najwcześniejsza znana inskrypcja runiczna pochodzi z ok. 200 r., a alfabetyzacja również prawdopodobnie pochodziła z południa, o czym wspomina mapa starożytnej Danii. Wydaje się, że wyczerpanie się terenów uprawnych w ostatnim stuleciu p.n.e. przyczyniło się do wzrostu migracji w północnej Europie i nasilenia się konfliktów między plemionami krzyżackimi a rzymskimi osadami w Galii. Rzymskie artefakty są szczególnie powszechne w znaleziskach z I wieku. Wydaje się oczywiste, że jakaś część duńskiej wojowniczej arystokracji służyła w rzymskiej armii.